در این پست با شبکه هنر و معماری ستاوین همراه باشید تا نگاهی به چند پروژه طراحی شهری ، با موضوع مداخلات موقت برای توسعه شهری پایداربه نوشته آنکیتا گاتوپالی (Ankitha Gattupalli) داشته باشیم ...  وقتی خیابان ها خالی ، پیاده روها دست نخورده و کرکره های سنگین آویزان شده بودند ، شهر به نظر می رسد که زندگی از دست رفته است . هنگامی که مشاغل بسته می شوند ، دفاتر از راه دورفعالیت می کنند و فعالیت های اقتصادی کاهش می یابد، مکانیسم هایی که یک شهر را اداره می کنند غیر فعال می گردند . فضای خالی و زمین اغلب به عنوان "شکست خورده" تلقی می شود که منعکس کننده زوال شهری و آسیب اقتصادی است. با این حال، پوچی امید به احتمالات و تغییر را در خود نگه می دارد. وقتی فضاهای خالی شهری در آستانه دگرگونی قرار دارند، در این میان چه اتفاقی می‌افتد؟

 

 

هر شهری شاهد چرخه دائمی توسعه و جای خالی است، پدیده ای طبیعی به دنبال پیشرفت اقتصادی و زیربنایی. از نظر تاریخی، زمین های خالی - یا متروکه یا هنوز توسعه نیافته - میزبان تخصیص موقت برای استفاده عمومی بوده است. ابتکارات و مداخلات شهری پایین به بالا برای فضاهای اجتماعی توسط فعالان برای استفاده مؤثر از فضای غیرمولد آغاز شده است.

 

 

باغ ها در لندن ، یکی از این نمونه های شهرنشینی گذرا است که توسط یک دیدگاه جمعی از "گرفتن آنچه می توانید" هدایت می شود. پس از کشمکش طولانی، مجوز استفاده از این قطعه به عنوان باغ اجتماعی به طور موقت صادر شد زیرا ممکن است شورای حاکمیت بخواهد در آینده از آن استفاده کند. حدود 50 سال بعد، ساکنان محلی همچنان به نگهداری، محافظت و لذت بردن از باغی که بعید است به این زودی توسط شورا توسعه یابد، ادامه می دهند.

 

 

اصطلاح فضاها به سایت‌های بلااستفاده‌ای اطلاق می‌شود که برای مدت معینی توسط بخش عمومی یا توسعه‌دهندگان به گروه‌های محلی، سازمان‌های هنری، استارت‌آپ‌ها و خیریه‌ها اجاره یا قرض داده شده‌اند. این سایت ها ممکن است مغازه ها، ساختمان ها، فضاهای باز یا زمین خالی یا کم استفاده باشند. قراردادهای موقت به گروه‌های اجتماعی، مشاغل کوچک یا افراد اجازه می‌دهد تا فعالیت‌های اقتصادی را با نرخ‌های پایین‌تر از بازار دنبال کنند تا ارزش اجتماعی برای محله و ساکنان آن ایجاد کنند.

 

 

سناریوهای فضای کم استفاده در مواقع مشکلاتی مانند رکود اقتصادی یا اخیراً، همه‌گیری کووید-19 بارزتر است. در پاسخ به بحران بهداشتی، اجاره فضا استفاده های تطبیقی و عملی را فراهم کرد. هتل ها به سرعت به مراکز مراقبت تبدیل شدند و فضاهای عمومی برای حمایت از فعالیت های اجتماعی ایمن و به اشتراک گذاری منابع بازسازی شدند. حتی پس از قرنطینه، زمانی که مغازه‌ها، بانک‌ها، سینماها و ادارات آنلاین شده بودند، مکان‌های خالی آن‌ها محله‌ها و مراکز شهر را با کمبود فعالیت عمومی آلوده می‌کرد. در همین حین، مانند باغ‌های میان‌واحد، فضاهای اجتماعی برای تقویت انعطاف‌پذیری سازمان‌های محلی و فضای عمومی ایجاد شد.

 

هدف در پشت فضاها ، رشد ایده های نوآورانه و توانمندسازی جامعه محلی است. از طریق مداخلاتی مانند فضاهایی جهت ملاقات ، فضاهای آموزشی ، فروشگاه های پاپ آپ ، غذاخوری ها و نمایشگاه ها، مناطق شهری و جوامع آنها شاهد تحول مثبت هستند. مدت اجاره ممکن است بین چند روز تا چند سال باشد. تاثیر بر روی محلات ممکن است تا یک عمر ادامه داشته باشد.

 

 

در عین حال، Les Grand Voisins - واقع در بیمارستان سنت وینسنت دو پل سابق ، پاریس - با کاوش در مقیاس وسیع، به عنوان فضایی برای جامعه برای برقراری ارتباط مجدد با جامعه و کار ایجاد شد. این پروژه با کاربری مختلط میزبان یک فضای اجاره ای برای کارآفرینان و خلاقان و یک فضای باز طراحی شده برای برنامه ای از فعالیت های هنری و فرهنگی است. فعالیت‌های تجاری مانند رستوران‌ها، فروشگاه‌ها، رویدادها و مکان‌های کمپینگ برای کمک به تامین هزینه‌های نگهداری و مدیریت پروژه معرفی شدند و سایت را بدون اجاره اشغال کردند. فضای موقت در حال حاضر با از سرگیری بازسازی بیمارستان تعطیل شده است. اثر Le Grand Voisins در این سایت محسوس است و ممکن است سناریوهای شهری آینده پس از توسعه را تحت تأثیر قرار دهد.

 

 

در همین حال، فضاها با کاهش بار مالی بر جوامع محلی ، کارآفرینی را تشویق می کنند . فضاهای با صرفه اقتصادی و شرایط انعطاف‌پذیر به استارت‌آپ‌ های متنوع و آزمایشی اجازه می‌دهد در محل شکوفا شوند، در نتیجه اشتغال، فعالیت عمومی و خدماتی ایجاد می‌کنند که انسجام و انعطاف‌پذیری جامعه را بهبود می‌بخشد. در همین حال ، فضاها ساخت جوامع فراگیر، افزایش سرمایه اجتماعی از طریق توسعه مهارت های محلی و بهبود خروجی های زیست محیطی برای پیشبرد سلامت و رفاه را ترویج می کنند. فعال سازی مجدد فضاهای متروکه نیز به کاهش پراکندگی شهری و توسعه ناکارآمد کمک می کند.

 

 

به غیر از جوامع، این فضاها به نفع توسعه دهندگان ، مالکان زمین و مقامات نیز هستند . اجاره فضا برای استفاده موقت ، احتمال اشغال غیرمجاز را کاهش می دهد و درآمد موقت را به همراه دارد . فضای اجتماعی کوتاه مدت ممکن است به عنوان منبع درآمدی برای اقتصاد محلی عمل کند و در عین حال ظاهر محله را بهبود بخشد و فرصت های سرمایه گذاری را بیشتر جذب کند. بر اساس چنین قراردادهایی بین مستاجر و ساکن موقت ، کارهای اداری و پروژه به آرامی شروع می‌شود و ایجاد و موفقیت آن را آسان‌تر می‌کند.

 

 

فران تونکیس، جامعه شناس، در کتاب خود با عنوان «شهرها با طراحی : زندگی اجتماعی فرم شهری » به شهرنشینان یادآوری می کند که «زمینه های شهری سریعتر از اشکال شهری تغییر می کنند». در این میان فضاها ابزاری مؤثر برای بازآفرینی شهری به‌ویژه در زمان‌های تغییرات شدید هستند. از طریق این رویکرد، حفره‌های فضایی شهری با انعکاس خواسته‌های اجتماعی و اولویت‌های جوامع محلی در حین تکامل فعال می‌شوند. موقتی بودن استفاده فضایی پایه ای امن برای آزمایش ایده ها، ایجاد اجماع و حمایت از جوامع در مواقع ضروری فراهم می کند.

 

 

در همین حال، فضاها با توانایی‌های انتقالی خود برای ایجاد فرصت‌هایی برای تغییرات بلندمدت، الهام‌بخش تلاش‌های فعال‌سازی شهری هستند. آنها این درک را القا می کنند که فضاهای شهری باید به طور مناسب توسعه داده شوند و به نیازهای فعلی و مبرم جامعه برای ساخت تدریجی شهرهای انعطاف پذیر پاسخ دهند.