کانون معماران معاصر

تاریخچه : 
کانون معماران معاصر، مؤسسه ای غیردولتی و انتفاعی است که از سال 1393 در ایران - تهران تشکیل و زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت می کند. این مجموعه در راستای ارتقاء سطح دانش معماری در حوزه طراحی، تکنولوژی و ساخت با رویکردی محصول محور و تجربی گام بر می دارد و روی موارد زیر متمرکز شده است:

    آموزش و پژوهش در زمینه معماری و دانش بینارشته ای در قالب دوره های نظری و عملی برای دانشجویان،دانش آموختگان و مدرسان دانشگاه ها
    فراهم نمودن امکان تحقیق، تجربه گرایی و عمل در حوزه ی معماری و شهر از طریق برگزاری دوره های پیوسته و بلند مدت
    انجام پروژه های پژوهشی در تعامل نزدیک با مراکز تصمیم گیرنده از جمله: وزارتخانه ها و شهرداری ها و ... به منظور یافتن پاسخ های مناسب و کاربردی برای معضلات شهری و منطقه ای
    انجام پروژه های نوآورانه با همکاری مؤسسات علمی-پژوهشی ملّی و بین المللی با هدف حل مسائل و معضلات معماری امروز و شکل دهی معماری آینده
    تلاش در راستای تبدیل ایران به عنوان بستری برای ایجاد گفتمان و پلتفرمی برای تبادل دانش و اطلاعات روز دنیا در زمینه معماری و شهر

در بخش آموزش توجه به آموزش آلترناتیو(جایگزین)، توجه به آموزش همراه با ساخت، خلق فضای گفتمانی، توجه و ترویج و غنای علمی دانش بینا رشته ای، شناخت تئوری و مبانی نظری معماری و تکیه بر خلاقیت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. همچنین شناخت مسائل و مشکلات موجود در جامعه و تلاش برای برطرف کردن آنها، یافتن پاسخی جدید برای نیازهای واقعی و خواسته های جهان امروز، از دغدغه های کانون معماران معاصر است.

چشم انداز :

کانون معماران معاصر در تلاش است با ایجاد گفتمان، معمارانی را آموزش دهد که از اشتباه کردن ترسى نداشته باشند و براى یافتن راه هاى نو و کشف امکانات جدید دیسیپلین معماری به حریم هاى ناشناخته وارد شده و به معمارانی مؤلف تبدیل شوند.

ماموریت :

کانون معماران معاصر فضایى است براى تحقیق، تجربه گرایى و عمل در حوزه معمارى. در این مسیر تمامى تجربیات، حتى آن ها که منجر به راه حل قطعى نمى شوند، ارزشمند بوده و مورد بررسى قرار خواهند گرفت. مأموریت کانون معماران معاصر این است که در کنار دانشجویان کنجکاو به کشف امکانات و قابلیت های نو در حوزه معماری باشد. به نحوی که هر یک از دانشجویان دیدگاه هاى شخصى و منحصر به فرد خود را نسبت به امروز و آینده تبیین کنند. برای رسیدن به این هدف رویکردهای آموزشی مدرسه عبارت است از:

    تجربه گرایی
    عمل گرایی
    تولید، ثبت ایده و محتوی
    بینارشته ای

تجربه گرایی

برخلاف تصور رایج از کلاس های درس، در کانون معماران معاصر استاد و دانشجو روبروی هم قرار نمی‌گیرند؛ در واقع استاد به همراه دانشجو در تلاش برای کسب تجربه‌ای نو به منظور کشف قابلیت های جدید است. تمامی شرکت کنندگان در طول دوره های آموزشی، به خطر کردن برای آزمودن مسیرهای نو و ورود به محدوده های ناشناخته تشویق می‌شوند و توسط استادان، حمایت خواهند شد بر همین اساس شکست های پیش آمده محتمل در مسیر تجربه اندوزی و نوگرایی، برای ما بسیار ارزشمند بوده و مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. روش طراحی همچون یک دیسپلین علمی کار مبتنی بر تحقیق مداوم است.
عمل گرایی

تمامی تلاش هایی که در مسیر آموزش انجام می‌گیرد در راستای تولید محصول است. این محصولات گاه به شکل نمونه ی یک به یک در ابعاد واقعی در راستای درک پیچید‌گی های ساخت یا تجربه ی فضاییست. گاه یک ماکت و مدل با مقیاس کوچکتر،گاه یک تصویر یا ترسیم معماری و یا حتی یک نوشته ای در وصف آن. آموزشی که در مدرسه شکل می گیرد همراه با تولید و کار عملی معنا پیدا می کند. در این مسیر دانشجویان تجاربی را کسب می کنند که بدون کار عملی هرگز قابل تجربه نیست.
تولید، ثبت ایده و محتوی

در مدرسه معماری همواره آموزش تکنیک همراه با تولید ایده شکل می‌گیرد. کلاس های بسیاری به آموزش تکنیک های متفاوت از قبیل نرم‌-افزاری و یا سخت افزاری می پردازند. اما وجه تمایز اصلی مدرسه معماری در این است که ما باور داریم این تکنیک ها بدون تولید محتوا و ایده ناقص بوده و بلا استفاده خواهد بود. از طرفی نیز می دانیم در صورت عدم مستندسازی ایده های تولید شده، کاربردی شدن آنها در عمل محال خواهد بود. مستندسازی نه تنها ایده های ما را ثبت می کند بلکه امکان ایجاد گفتمان و نقد را در جهت پیشرفت آنها مهیا می نماید.
بینارشته ای

معماری دانشی بینارشته‌ای است و رابطه بین گروه‌ها، کلید ایجاد ساختاری در جهت تولید و انتشار دانش معماری است. با نگاه بینارشته ای می توان از تجارب و اندوخته های دیسیپلین های دیگر استفاده کرد و لبه‌ی دانش معماری را پیش برد و باعث شد اتفاقات و ایده هایی خلاقانه در دیسیپلین معماری شکل گیرد. مدرسه معماری تلاش دارد با پیوند بین دیدگاه های متفاوت از دیسیپلین های مختلف بستری برای تولید ایده ایجاد کند که نه تنها در معماری کاربرد داشته باشد بلکه دیگر رشته ها و رویکردها را نیز تحت تأثیر قرار دهد. بیشتر این دوره ها در قالب دوره های مستقل در مدرسه معماری شکل می‌گیرد. دوره هایی نظیر Code it با موضوع تولید ابزاری جهت داده نمایی و یا دوره ی Future Tradition که تلاش داشت با استفاده از ابزارهای امروزی مانند بازوی رباتیک تکنیک چاپ سه بعدی گل را در ابعاد کوچک بیازماید.