فرهنگ هر دفتر معماری از رفتار رهبرش آغاز می‌شود.

صحبتی با مدیران دفاتر معماری:

در هر محیط کاری ، چه یک دفتر کوچک طراحی و چه یک شرکت بزرگ معماری، می‌توان از همان لحظه ورود حس کرد که فضا چگونه است. این حس از رفتار افراد، نحوه تصمیم‌گیری‌ها، و انرژی جاری در فضا شکل می‌گیرد. در واقع، فرهنگ سازمانی نتیجه مستقیم رفتار رهبران است؛ چه آگاهانه و چه ناخودآگاه.

فرهنگ از رفتار ریشه می‌گیرد:

در معماری، فشار زمان و پیچیدگی پروژه‌ها همیشه وجود دارد. اما تفاوت بین یک تیم منسجم و یک گروه فرسوده، اغلب در نوع رهبری نهفته است. لحن، رفتار و نگرش رهبران، تعیین می‌کند که تیم چگونه فکر و عمل کند.اگر رهبر با خشم یا بدبینی وارد اتاق شود، همان انرژی در دیگران تکرار می‌شود. اما اگر با احترام، تمرکز و مسئولیت‌پذیری رفتار کند، همان ارزش‌ها در رفتار کارکنان نیز دیده می‌شود.

به قول معروف، «فرهنگ استراتژی را برای صبحانه می‌بلعد» — یعنی هیچ برنامه‌ای بدون فرهنگ درست، موفق نمی‌شود. فرهنگ از تصمیمات روزمره ساخته می‌شود: اینکه در شرایط فشار چگونه واکنش نشان می‌دهیم، چطور با دیگران صحبت می‌کنیم، و چطور با شکست‌ها روبه‌رو می‌شویم.

رهبری سمی، آرام اما مخرب:

رهبری منفی همیشه همراه با رفتاری پر سر و صدا نیست. گاهی در قالب بی‌توجهی، سکوت یا طعنه ظاهر می‌شود. چنین رفتارهایی باعث می‌شوند افراد از گفت‌وگو و خلاقیت فاصله بگیرند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد محیط کاری سمی ده برابر بیشتر از حقوق پایین، عامل ترک شغل است.
بنابراین اگر تیمی انگیزه‌اش را از دست داده، شاید مشکل از حقوق یا پروژه‌ها نباشد، بلکه از لحن و رفتار در رأس مجموعه سرچشمه می‌گیرد.

رهبری یعنی الگو بودن:

کارکنان، رهبران خود را نه با عنوان شغلی بلکه با رفتار واقعی در موقعیت‌های دشوار می‌سنجند. نحوه واکنش به اشتباهات، گفت‌وگو با کارفرما و برخورد در زمان بحران، معیار اصلی قضاوت است.
در واقع، رهبران با رفتارشان آموزش می‌دهند؛ هر نگاه، هر پاسخ کوتاه، هر لبخند یا سکوت، بخشی از «درس‌های نانوشته» فرهنگ سازمانی است.

پرورش رهبران آینده:

یکی از وظایف اصلی رهبران، آماده کردن نسل بعدی رهبران است. این امر تنها با واگذاری مسئولیت و اعتماد شکل می‌گیرد، نه با کنترل کامل. باید به نیروهای جوان فرصت تجربه، اشتباه و رشد داد.
رهبری مؤثر، کپی‌سازی از خود نیست، بلکه کمک به دیگران است تا سبک رهبری منحصربه‌فرد خود را بیابند. ارزش‌ها باید مشترک باشند، نه شخصیت‌ها.

تغییر در نوع رهبری معاصر:

نسل جدید معماران، دیگر تنها به دستور و اقتدار پاسخ نمی‌دهد؛ آن‌ها به شفافیت، ارتباط و همدلی اهمیت می‌دهند. امروز رهبران موفق کسانی هستند که گوش می‌دهند، توضیح می‌دهند و در تصمیمات خود انسانیت را حفظ می‌کنند.
رهبری دیگر به معنای زود آمدن و دیر رفتن نیست، بلکه در نحوه حضور، گفت‌وگو و تشویق دیگران تعریف می‌شود.